MAĞLUPLARA MERSİYE

Eyvah! Ne bir düzen, ne ayar kaldı!
Onca yalan sözler bana kâr kaldı.

Bozuldu moralim, değişti kimyam;
Yine hep yenilgi, hep zarar kaldı.

Hüsrana uğradım her sandıkta ben;
Rakibim muzaffer, bahtiyar kaldı.

Dışardan umduğum yardım gelmedi;
Destek beklediğim bî-karar kaldı.

İstifa kâbusu rüyama girdi;
Uykum kaçtı, yatak târ ü mar kaldı.

Esip savurduğum geniş meydanlar,
Sandığa girince hayli dâr kaldı.

Potlarla, gaflarla şöhret kazandım,
Siyasi tarihe yadigâr kaldı.

Bin bir çeşit yalan uydurdum cins cins;
Ne ciddiyet kaldı, ne vakar kaldı.

Tökezledim durdum hep hayat boyu;
Vurmaktan kafamda çok hasâr kaldı.

Gandi’yi oynadım sahnede bazen,
Emelimde daim Jül Sezar kaldı.

Kaleler yapmıştım hayal-hanemde;
Ne burçlar, ne surlar, ne hisar kaldı.

Kaç kapı kurdumsa tavlada, zar – zor,
Mars olunca elde bir çift zar kaldı.

Kuyruklu Yıldız Gibi – Isırgan

Dülgerlik, esnaflık, memurluk derken;
Gezmediğim şurda kaç diyâr kaldı.

Kül oldu kerestem, atölyem yandı;
Kör bir bıçkı ile bir hızar kaldı.

Sandıkta pörsümüş birkaç patlıcan,
Çürümüş domates ve hıyar kaldı.

Kurumlar batırdım, masalar yıktım;
Enkaz bıraktığım çok âsâr kaldı.

Deniz’i dalgayla çalkalayınca,
Ardımda kuvvetli bir rüzgâr kaldı.

Âb-ı hayat buldum sanırken baktım,
Aynamda gördüğüm ihtiyar kaldı.

Ömrüm hep tükendi, ümidim söndü;
Hayallerim bitti: inkisar kaldı.

İçerim yanıyor, ateşim çıkmış;
Ne buz var elimde, ne de kar kaldı.

Karabulutu ben attım başımdan;
Kemal zayi oldu kılıçdar kaldı.

Neyleyim ISIRGAN senin elinden?
Kaçıp saklanacak bir mezar kaldı.

ISIRGAN