Nurdan Haber

Pasaport

Pasaport
14 Şubat 2018 - 12:10

Bi­zim köy, İç Ana­do­lu’nun ku­ze­yin­de; ye­şi­lin her to­nuy­la yüzünüze gü­len bir yurt parçasıdır. An­ka­ra’dan çok, bu­lut­la­ra ya­kın gi­bi­dir. Dağ­la­rın ba­şın­da ka­ra bu­lut­lar pek ek­sik ol­maz. Yağ­mur dam­la­la­rı­nın uyum­lu şı­pır­tı­la­rı­nı ta­mam­la­yan gök gü­rül­tü­le­ri, şim­şek parıltıları size ay­rı bir coğ­raf­ya­da ol­du­ğunuzu his­set­ti­rir.

Bu toprakların insanları da farklıdırlar. Zengin değildirler. Ama hoşsohbettirler.

De­dem de kö­yün güzel in­san­la­rın­dan­dı. “Ki­tap­çı Kâ­zım” der­ler­di ona. Ki­ta­bı, kâ­ğı­dı, ka­le­mi çok se­ver; hat­ta on­la­rı mü­ba­rek ka­bul eder­di.

Nasılsa, o gün bir çam kü­tü­ğü­nün üs­tü­ne otur­muş­um. Bizim oralarda bu kısa kesilmiş ağaçlar, genellikle oturmak, üstüne çay bardakları koymak için kullanılır. Ancak o basit oturaklardan elbisenize çam sakızı bulaşabilir. Bunun temizlenmesi de pek kolay olmaz. Bu sebeple altıma -kendinden çok çektiğim- bir fizik kitabı koymuştum.

Dedem, be­ni yu­muşak bir üs­lup­la uyar­dı:

– Bak oğ­lum, ki­ta­bın üs­tü­ne otu­rul­maz!

– De­de­ci­ğim, bu kut­sal bir ki­tap de­ğil ki… Fizik kitabı…

Dedem, öm­rüm ol­duk­ça unut­ma­ya­ca­ğım sö­zü­nü söy­le­di:

– Oğlum, bütün mübarek kitaplar kâğıda yazılmıyor mu? Üstüne oturduğun kitap da kâğıda yazılmamış mı? O halde bu davranışın hoş değil. Hem de ki­ta­ba saygılı olmayanlar bil­gi sa­hi­bi ola­mazlar!

De­dem sık sık has­ta­la­nır­dı. Yi­ne bir ara ya­ta­ğa düş­tü. Köy­lü­ler, kom­şu­lar geç­miş ol­sun zi­ya­re­ti­ne gel­di­ler grup grup.

Kö­yü­mü­zün Ga­zi Amca’sı da kom­şu­luk gö­re­vi­ni yap­mak için biz­dey­di.

Ga­zi Amca, iyi tırpan kullanması ve nüktedanlığıyla tanınırdı.

De­dem, ge­lip gi­de­nin pek far­kın­da de­ğil­di. Ziyaretçi amcamız, dedemin ba­şu­cun­da bi­raz­cık otur­du. An­cak faz­la bek­le­me­di. Yü­zün­de has­ta zi­ya­ret edenlere has bir mut­lu­luk tebessümüyle çıkıp gitti.

Ga­zi Amca’nın kom­şu­la­rı sor­muş­lar:

– Kâ­zım de­de na­sıl?

– Kom­şu­lar, demiş Gazi Amca. Ki­tap­çı Kâ­zım’ın yol­cu­luk ha­zır­lık­la­rı ta­mam. Pa­sa­por­tunun imzadan çıkması yakın.

Er­te­si gün, mi­na­re­den köy ho­ca­sı­nın sa­lâ se­si yükselir. Son günlerin ağır hastası olarak dedemi bilen köy hal­kı, ona karşı son gö­rev­le­ri­ni yap­mak için bi­zim eve yö­ne­lir­ler.

An­cak ho­ca­nın anon­su ka­la­ba­lı­ğın yö­nü­nü de­ğiş­tir­me­sine ne­den olur.

Açık­ça­sı Ga­zi Amca’mız öl­müş­tür.

O an­da is­te­me­ye­rek de ol­sa du­dak­la­rım­dan şu söz­ler dö­kül­dü:

– Hey gi­di Ga­zi Amca, hey! Se­nin pa­sa­port da­ha ön­ce ha­zır­lan­mış. Bu­nu ne­den dü­şü­ne­me­din?

Rah­met­li de­dem, bel­ki on yıl da­ha ya­şa­dı.

Öbür dün­ya­da bu­lu­şup şa­ka­la­şa­bi­lir­ler mi? Onu bi­le­mi­yo­ruz.

Söyleyenler ne güzel söylemiş:

Ya­tan de­ğil, öm­rü ye­ten gi­der­miş…”

Alem-i İslamBediüzzaman'danDr. Mehmet Rıza DerindağDünyaGenelGünün Hadisiİslam ve HayatMisafir YazarlarNur TalebeleriTürkiyeYazarlarımız
Leyle-i Regaib Özel 5.000 Hatim Programı
Alem-i İslamBediüzzaman'danDünyaGenelGündemGünün DersiGünün Hadisiİslam ve HayatNur TalebeleriTürkiyeYazarlarımız
Genç Hafızlardan Şehitlerimiz İçin Dualar ve Kur-an’ı Kerim Tilavetleri
Alem-i İslamDerslerDünyaEkonomiFıkıh & HadisGenelGündemGünün DersiGünün DuasıGünün HadisiHayatHizmetİslamİslam ve HayatKartpostal - VecizeNur TalebeleriRisale-i NurRisale-i Nur DünyasıSorularla RisaleSual-CevapTürkiyeYazarlarımız
Boğaziçi Üniversitesi Öğrencileri ile Risale-i Nur Dersi” ŞUALAR’DAN 9.DERS ( 9. ŞUA )