Nurdanhaber-Ömer Özcan – Özel

Safranbolulu Hıfzı Bayramoğlu, Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin kendisine varis ve vekil tayin ettiği en yakın talebe ve hizmetkârlarından Hüsnü Bayram ağabeyin babasıdır. Hüsnü Ağabey aynı zamanda Hz. Üstad’ın şoförlüğünü de yapmıştır.

Berber Hıfzı Bayramoğlu kendi bölgesinde saff-ı evvel ağabeylerimizdendir. Severek, evlâdı Hüsnü’yü nur hizmetlerine vakf-ı hayat etmiştir.

ÖMER ÖZCAN

Hüsnü ağabey bir sorum üzerine merhum babasının vefatıyla ilgili şöyle demiştir:

“Babam Hıfzı Bayramoğlu 1907 doğumlu olup, 10 Kasım 1970 tarihinde 63 yaşında iken vefat etmiştir. Görünürde hiçbir şeyi yokken vefat etmiştir babam. Hz. Peygamberden daha fazla hayatta kalmak istememiş… Allah’a dua etmiş, Hz. Peygamber (asv) gibi 63 yaşında iken vefat etti. Babamın mezarı Safranbolu kabristanındadır.”

 

Merhum “Berber Hıfzı Bayramoğlu” ağabeyimizi rahmet dualarımızla anıyoruz…

 

Hüsnü Bayram: Ehl-i îmânın zaafa uğradığı ve çok az insanın îmânı, İslâmı yaşadığı dönemde Üstadımız Kastamonu’ya nefiy olarak geliyor. Kastamonu ile Safranbolu irtibatlı. Bizim peder de Safranboluda berber. Dindar bir berber olduğu için gelen giden çok oluyor,  sohbet ediyorlar. Bir gün bir zat, “Kastamonu’ya velâyet sâhibi, çok büyük bir zat gelmiş” diye bahsediyor. Civar köylere kadar Risale-i Nurları okumadıkları hâlde halk arasında bu yayılıyor. Herkes sena ile Üstad’tan bahsediyor. Bizim Safranbolu dindar bir memleketdir. Âlimler, hocalar pederle beraber Üstad’ı ziyaret edelim diye karar veriyorlar. Sene 1942.

 

Üstad’ı evinde ziyaret ediyorlar. Mehmed Feyzi Efendi o zaman hizmetinde imiş. Üstad’ımız o vakit o âlim ve hocalara diyor ki: “Kardeşim bu Risale-i Nur, medresenin malıdır. Sizin bunlara sahip çıkmanız lâzım, bunları okuyun ve neşredin. Sizin malınızdır bunlar.” Çıkıyorlar dışarı…

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

 

Bizim peder tarikat meraklısı, el almak için tekrar ziyaret ediyor Üstad Hazretlerini. Feyzi efendi diyor ki: “Sen bak Üstad’ın kapısına, açıksa gir, Üstad seni kabül eder.” Peder geliyor, bakıyor Üstadın kapısı kapalı. Hürmetle kapıyı tıklatacak fakat içeriden sesler geliyor. Üstad yüksek sesle konuşuyor, içeride bir cemaat var. Bekliyor içerdekiler çıksın diye. İki üç dakika sonra Üstad kapıyı açıyor; “Gel bakalım, niye geldin tekrar, otur bakalım” diyor. Babam bakıyor içeride hiç kimse yok. “Hocam ben tarikat dersi almaya geldim, bizim ecdadımız tarikatle meşgûldü biraz, sana intisap etmek istiyorum” diyor. Üstad: “Bak kardeşim! Ben oniki tarikattan ders verebilirim, oniki tarikatten ders vermeye mezunum, fakat zaman tarikat zamanı değil, îmanı kurtarmak zamanıdır” diyor.

 

Neyse Üstad soruyor, peder “iki tane oğlum var” diyor. Üstad da “Sana Risale vereceğim, bunları yazacaksınız, okuyacaksınız, neşredeceksiniz, sizin hânenizi medres-i nûriye kabül ediyorum. Hem seni, hem âileni, hem de Hüsnü ve Yılmaz’ı talebeliğime kabül ediyorum” diyor. Bir kaç tane o zaman forma forma risaleler; 33. Söz, 23.Söz gibi risalelerden veriyor.

 

Babam geldi, ben ilkokul birinci sınıftayım okuldan yeni gelmiştim. Babam bize: “Ben böyle büyük bir zâtı ziyaret ettim, size selâmı var, size dua etti, sizi tanıyor” dedi. Bizim çocuk hâlimizle Üstad ruhumuza vicâhen öyle yerleşti ki, bir de oradan emir veriyor, ben o zaman yedi yaşındayım, yazmaya başladık ama o zamanlar yokluk içindeyiz. Elektrik yok, fakirlik içindeyiz. Kısa zamanda elif, be diye baka baka öğrendik harfleri.

 

Safranbolu’dan Denizli hapishanesine giden tek babamdı

Sonra 1943 Denizli hâdiseleri zuhur etti.  O zaman Safranbolu’dan Denizli’ye giden tek bizim peder vardı, başka yoktu. Jandarmalar dükkâna geldiler, eve geldiler, biz kitapları sakladık. Üstad hapisten sonra Emirdağ’ına geçti. Biz Üstad’ın tâlimatıyla Asa-yı Mûsa, Zülfikâr gibi risaleleri yazıyoruz, sandık içinde Üstad’a gönderiyoruz. O zaman postanede pederin ahbabı olduğu için “görülmüştür” yazdırıyor, yoksa yasak. Üstad’ın o lâhikalardaki mektuplarında yazıyor ya, acemî mektupları diye…

 

Ömer Özcan Ağabeyler Anlatıyor–1