Közde bişirirler demli çayı.
Ondandır severiz doğayı.
Doğal ortam temiz havayı.
Soluyanlara yörük derler…
Geziyorsa konup göçerek.
Yayla arıyorsa hep seçerek.
Peynirle lor dolaz çökelek.
Çok sevenlere yörük derler…
Uzak yeri gösterirse başınla.
Beş kişiye baş gelirse daşınla.
Ateşe ısınıyorsa eger döşünle.
Ocak kayanlara yörük derler…
Belenmiş çocuk almış sırtına.
Çıkar gider bir dağın burcuna.
Vatan toprak deyince canına.
Feda kıyanlara yörük derler…
Azık dürerse belinde çıkıyla.
Hep gezerse çepte çakıyla.
İçi tereyağlı elde çomacıyla.
Ekmek dürenlere yörük derler…
Yamaçtan yamaca ses ünler.
Her mecliste büyügünü dinler.
Çok yakınsa hoyynn diyenler.
Adetine uyanlara yörük derler…
Hızlı yürüyorsa çıktığı yoluna.
Çok düşkünse deride tuluma.
Deyneği çelme takarsa koluna.
Peş peşe vuranlara yörük derler…
Amat memet ıramazan omar.
Saftır sadedir her zaman kanar.
Ne zaman görse dağda bir pınar.
Dizleyip te içenlere yörük derler…
Toprak kokar doğa kokar.
Al yanağından kanlar çıkar.
Mahcupca utanır utanır bakar.
Hatır sayanlara Yörük derler….
Değer verir vatanına milletine.
Çok baglıdır soyuna devletine.
Yüce dağlarda yanar tüte tüte.
Çadır kuranlara Yörük derler…
Yörükoglu Duran Demir…