Şanlıurfa’da otel odasında vefat eden Said Nursi’nin malvarlığı:

• 70 yamalı cübbe
• Cızlavet marka bir çift lastik
• Dört sefer tası
• Bir adet tencere
• Bir tane küçük çaydanlık
• Bir adet kırık gözlük
• Bir adet eski çarşaf
• Bir eski frenk gömleği
• Bir tane eski iç gömlek
• Bir tane sarık
• Bir havlu, bir hırka
• Üç tane bardak

“Üstad’ın, hayatı boyunca cemiyetimizin her tabakasına vermekte olduğu binlerle istiğna örnekleri, dillere destan olmuş bir ulviyeti haizdir. Mâsivadan tam mânasıyla istiğna ederek, uzvî ve ruhî bütün varlığı ile Rabbü’l-Alemîn’in bitmez ve tükenmez hazinesine dayanmayı, müddet-i hayatında bir itiyat değil, âdeta bir mezheb, meşreb ve meslek olarak kabul etmiştir. Ve bunda da ne pahasına olursa olsun sebat eylemekte hâlâ devam etmektedir.

İşin orijinal tarafı; bu meslek, kendi şahsına münhasır kalmamış, talebelerine de kudsî bir mefkûre halinde intikal etmiştir. Nur deryasında yıkanmak şerefine mazhar olan bir Nur Talebesinin istiğnasına hayran olmamak kabil değildir!…

Bakınız, Üstad; Mektubat ünvanını taşıyan şaheserin İkinci Mektub’unda, bu mühim noktayı altı vecih ile ne kadar asil bir iman ve irfan şuuru ile izah eder:

Birincisi: “Ehl-i dalâlet; ehl-i ilmi, ilmi, vasıta-i cer etmekle ittiham ediyorlar.. ilmi ve dini kendilerine medar-ı maişet yapıyorlar deyip insafsızcasına onlara hücum ediyorlar. Binâenaleyh bunları fiilen tekzib lâzımdır.”

İkincisi: “Neşr-i hak için, Enbiyaya ittiba etmekle mükellefiz. Kur’ân-ı Hakîm’de, hakkı neşredenler

اِنْ اَجْرِىَ اِلاَّ عَلَى اللّٰهِ ٭ اِنْ اَجْرِىَ اِلاَّ عَلَى اللّٰهِ

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

diyerek, insanlardan istiğna göstermişler…”

İşte; Risale-i Nur Külliyatının mazhar olduğu İlâhî fütuhat, hep bu Enbiya mesleğinde sebat kahramanlığının şaheser misali ve harikulâde neticesidir. Ve bu sayede Üstad, izzet-i ilmiyesini, cihan-kıymet bir elmas gibi muhafaza eylemiştir.

Artık herkesin, uğrunda esir olduğu maaş, rütbe, servet ve daha nice bin şahsî ve maddi menfaatlerle asla alâkası olmayan bir insan, nasıl olur da gönüller fâtihi olmaz? İmanlı gönüller, nasıl onun feyiz ve nuru ile dolmaz? Tarihçe-i Hayat/17”