Abdurrahmân b. Ebî Leylâ, Muâz b.Cebel (r.a.)’den rivâyetine göre:

– Resûlullah (s.a.s.)’ın huzûrunda iki kişi birbirlerine hakaret

ettiler. Biri çok hiddetlendi, hattâ hiddetinden burnu parçalanacak

gibi geldi bana. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.s.) Efendimiz

şöyle buyurdu:

– Gerçekten ben bir kelime bilirim ki, onu söylese muhakkak

hiddet ve öfkesi giderdi. Muâz sordu:

– Nedir o yâ Resûlullah? Muâz, (devam ile) Resûlullah’ın “Ey

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Allahım! Kovulmuş şeytanın şerrinden Allah’a sığınırım”

(duâsıdır), dediğini söyledi. (Bu duâyı okuması için) Muâz, o

şahsa emretmeye başladı ise de (o adam) imtinâ etti ve

kaçındı, hiddeti daha fazla çoğalmaya başladı.

(Ebu Davud, Edep, 4, V, 139)