Nurdanhaber-Özel

Adım Haşim Jeansen. 36 yaşındayım. Almanya’da imam olarak çalışıyorum

– Akademik olarak…

Leiden Üniversitesi’nde Allah’ın varlığı üzerine doktora yaptım. 7 Yıl teoloji üzerine çalıştım. 5 Yıl da Suriye’de Ebunnur Üniversitesi’nde teoloji üzerine çalışmalar yaptım. Fıkıh alanında da doktora yaptım.

– Ne zaman müslüman olmuştunuz?

16 Yıl önce 19 Yaşındayken. Müslüman olmadan önce papaz asistanıydım.

– Nasıl müslüman olduğunuzu da anlatsanız bize…

Kız kardeşim bir Türk’le evlendi ve müslüman oldu. Kendisine İslam’ın doğru olmadığını söyledim. Bir kitapçıya gittim ve almanca bir Kur’an aldım. Kur’an’ı okuyup kardeşime onun yanlışlarını göstermek istedim. Kur’an’ı okuyup onun yanlışlarını bulacaktım fakat daha 3 sayfa okumuşken çok sevdim onu. Sonra çok daha fazla okumaya başladım. Bir süre sonra daha fazla bilgi aramaya başladım İslam’la ilgili. İkilem içine düştüm. Hristiyan olarak mı kalmalıyım yoksa Müslüman mı olmalıyım? Kafamda sorular oluşmaya başladı. Bir süre sonra papazın yanına gittim sordum: Söyler misin hangisini seçmeliyim? O da bilmiyorum dedi. Ama birini biliyorum o sana neyi seçeceğini söyleyecek. Kim diye sordum. O da tanrı dedi. Dua et ona, sor ona cevabı sana verecektir. Biraz sinirlendim. Tamam telefon açar sorarım, dedim o sinirle. Eve gittim. Düşünmeye başladım. Papaz doğru söylüyordu. Allah’a güveniyorum, inanıyorum, çok büyük ve her yerde, bana cevap verebilir. Dizlerimin üstüne çöktüm.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Yakardım: Biliyorum sen varsın, sana inanıyorum, büyüksün, her şeyi biliyorsun, dünyadaki kimse senden daha iyi bilemez, söyler misin ne yapmalıyım? Bunları söylediğim zaman güçlü bir şeyler olmaya başladı. Sıcak ve soğuk hissettim. Biri sıcakça sarıyordu beni, titremeye başladım. Ağladım, ağladım, ağladım… Bütün vücudum acıyordu. Kur’an’ı aldım o anda. Göğsüme koydum. Yarım saat ağladım. Tesadüfî bir yer açtım. Maide süresi geldi. “Papaz, öğretmen, din adamları, Kur’an’ı duydukları zaman, onu okudukları zaman kalplerinde kibir yoksa ağlayacaklardır ve bileceklerdir ki bu Allah’ın sözleri.” Bu benim için bir sinyaldi. Kendi kendime söyledim: Sadece sana inanıyorum. Bu dünyayı sen yarattın. Hz. Muhammed’i tanımıyorum ama biliyorum ki o bir peygamber… Ve o anda Müslüman olmaya karar verdim.

– Türkiye’yi nasıl buldunuz?

Söylediğimden hoşlanmayabilirsiniz. Ülkenize batlığım zaman bir kimlik bunalımı görüyorum. Ne demek istediğimi anladın mı? Türkiye’ye baktığım da keşke Osmanlı’yı görseydim. Ama Türkleri görüyorum. Türkiye’de bir çok kez bulundum, aşık oldum. Türkiye’yi seviyorum ama beni üzüyor buralar aynı zamanda. Osmanlı tarihini biliyorum çünkü. Eyüp Sultan’da, Fatih Cami’nde, Sultanahmet’te oralardayken fark ediyorum, kanlarını İslam için vermiş insanlar görüyorum. Şehit olmuşlar. Bu yerler kutsal. Oraya akan kanlar sayesinde. Aynı zamanda bu şehitlerin torunları diskodan çıkıp buralarda kusuyorlar. İslam’ı önemsemiyorlar. Harama helale dikkat etmiyorlar. Ama büyük büyük büyük babaları bu yerler için ölüyorlardı. Torunlarına böyle bir yerde yaşama şansı verdiler. Böyle camilerde ibadet etme hakkı verdiler. Tarihinde büyük adamlar var. Bunu gördüğüm zaman üzülüyorum. Ama yine de Türkiye’yi seviyorum. Daha iyi olacak inşallah.

– Türkiye halkına söyleyecek sözünüz var mı?

Tabiî ki… Köklerinize geri dönün. Nerden geliyorsanız oraya, temelinize geri dönün. Temeliniz İslam. Geleneksel değil, gerçek İslam. Avrupa her zaman Osmanlı’ya karşı saygı duydu. Ama şimdi Türkiye’ye saygı duymuyor…