“Çünkü, sizin kaçmanız ve inkârınız, ‘Demek bir şey var ki, bunlar yanaşmıyorlar.’ diye fikir verdi. Hem ben sizlerin nasıl tebrienize çalıştım, sizden çoluk çocukları olmayan kısmı beni yalnız bırakmamak için merdâne yanaşmak lazımdı. Fakat, iş işten geçti, yeniden yanaşmağa lüzum yok.” İzah eder misiniz?

“Birincisi: Ben, sizleri ve Risale-i Nur’u müdâfaa için çok davalarda bulundum. O davalardaki şahidlerimin birinci sınıfı sizlerdiniz. Halbuki, inkârınızla hem beni şahidsiz bıraktınız, hem de hakkımdaki ittihamı takviye ettiniz. Çünkü, sizin kaçmanız ve inkârınız, ‘Demek bir şey var ki, bunlar yanaşmıyorlar.’ diye fikir verdi. Hem ben sizlerin nasıl tebrienize çalıştım, sizden çoluk çocukları olmayan kısmı beni yalnız bırakmamak için merdâne yanaşmak lazımdı. Fakat, iş işten geçti, yeniden yanaşmağa lüzum yok.”(1) 

Aslında Üstad onları daireden atmıyor, kendileri daireden çıkmışlar; “sizin kaçmanız ve inkârınız” ifadesi bu inceliğe işaret ediyor.

“Fakat, iş işten geçti, yeniden yanaşmağa lüzum yok.” ifadesi, onları örnek verme ve onların da örnek olma şansı gitti demek. Yani inkâr edip kaçanlar, geri dönseler de artık numune ve model olma haklarını kaybettiler demektir. Yoksa bütün bütün Nur dairesinden atıldılar anlamı çıkarılamaz.

“Bu tenkid -haşa- sizin umumunuza ve ekserinize ait değil, yalnız bir iki üç zatın kusurlarına da değil, kalblerinin fazla safvetinden ve tarikata ziyade heveslerindendir. Hem Isparta’nın en zaif damarı, sebeb-i ittihamımız olan tarikatı en kuvvetli sebep göstermeleri, zannederim bu mânasız tarikat hevesi sebebiyet vermiştir. Burada bu tevkifimizin en kuvvetli sebebi, bu bazı safdillerin hevesinden ve benimle de münasebetleri tarikat süsü verdiğinden tahmin ederim. Pek çok rica ederim, benim bu tenkidimden gücenmeyiniz.”(2)

KUR’AN ÜZERİNE

Bu ifadelerde, bazı talebelerin tarikatvari hareket etmeleri ve Nur talebelerinin tutuklanmasına bir bahane teşkil etmeleri tenkit ediliyor. Zaten hükûmetin en büyük itthamı, tarikat kurma ve tarikat şeyhliği yapma ithamıdır ki, bazıları da buna prim vermiş ve Üstad’ın hiddetine sebep olmuşlar.