Bu cümlelerden yola çıkılarak şu tahminlerde bulunulabilir:

Birincisi; Bediüzzaman Hazretleri “Eski Said” döneminde biraz sigara içmiş, sonra bırakmıştır.

İkincisi; Risale-i Nur eserlerinde, sigarayı içtiği ve tütün tabağı taşıdığı ifadesi var. Bunun da, Şark’ta -hoca da olsa- sigara tabağı taşımak bir âdet haline geldiğinden, çoğu kimsenin bundan dolayı taşıdığı kanaatı mevcuttur. Sigara içmiş olsa bile, bu sadece eski said dönemine ve belli bir zamana münhasırdır. “Yeni Said” döneminde Said Nursi’nin sigara içtiği hususunda neşredilmiş ne bir yazı ne de bir hatıra elimizde mevcut değildir.

Risalelerde doğrudan bu konuda hüküm yoktur. Ama âlimlerin çoğu “mekruh” kabul ederler. Sigarayı bırakmak lazımdır.

Sigaranın haram olduğuna dair Kur’an ve sünnette kati bir delil yoktur. Sadece bazı âyet ve hadislere kıyas yapılarak mekruh diyen alimler vardır. Hanefi mezhebi’nin dışındaki diğer hak mezheplerde sigara caiz ve meşru sayılmışlardır. Hatta Şafi mezhebinde şu hüküm vardır:

Rahmetli Said Özdemir Ağabey’in Vefatının Sene-i Devriyesi

Hanımın sigarası nafaka sınıfına girdiği için temini vaciptir. Yani eşi sigara tiryakisi olan birisi için, eşine sigara alması vaciptir.

Nitekim Üstad Hazretleri de bir müddet sigara tabağı taşımıştır. (Misafire ikram etmek için tütün tabakakası taşıdığı, ama içmediğini söyleyenler de vardır.) Kati haram olan bir şeyi Üstad’ın taşıması pek mümkün değildir. Ama bunun yanında sigaranın terki güzeldir. Nitekim Üstad Hazretleri de “sigarayı bıraktım” diyerek bizlere bir mesaj veriyor.

Mecelle md.39.da da ifade edildiği üzere, zamanın değişmesi ile hükümler değişebilir. Sigara hakkında haram hükmü henüz yeni yeni bazı âlimler tarafından verilmeye başlanmıştır. Ancak eskiden, sigara hakkında haram hükmü bulunmamaktadır.