Şu an gelişmekte olan İslamofobi ile ilgili temel sebep başta İngiltere, Fransa ve Amerika olmak üzere Batı dünyasındaki iktisadi çöküştür. Böyle zamanlarda yabancılar ve mülteciler konusu gündeme gelmeye başlıyor. Bunlar bir problem gibi düşünülmeye başlanıyor. Çalışmalar bize İngiltere’de 4 çocuktan birinin yoksulluk sınırının altında yaşadığını ortaya koyuyor. Ekonomik-siyasi çöküşe girilince insanlar ötekini, kendinden olmadığını düşündüğünü suçlamaya başlıyor.

İslamofobiyi artıran etkenlerden bir diğeri olarak ta kimlik krizini eklememiz gerekir. Bu da küresel bir fenomen bildiğiniz gibi. Eğer devletiniz inanç prensipleri veya ahlaki değerler seti üzerine kurulmamışsa veya değerler sürekli değişiyorsa bu da bir problemdir. Mesela, 40 sene önce İngiltere de homoseksüellik yasakken şimdi çocuklar için bile bu durum olağan karşılanıyor. Bu da insanlar arasında değerler krizine yol açıyor. Kendisinin değerleri değişirken karşı taraftaki “öteki”nin değişmez değerlere sahip olması bir tehdit olarak algılanıyor.

Şimdi ihlallerin meşrulaştırılması onların normalizasyonu ile ilgili özellikle bunları çocukların oynadığı şiddet içerikli oyunlarda görebiliyorsunuz. Bunlar şiddet üzerinden meşrulaştırılıyor. Şimdi buna örnek vermek istiyorum bu beni çok şaşırtmıştı ilk duyduğum zaman. 7 yaşında bir müslüman çocuk bir atari oyunu oynuyor ve bu oyunda yerde bir Kur’an’ı Kerim var ve onu hedef olarak ateş etmeye çalışıyor. Bu şekilde insanlık dışına çıkartılan bir yapıya sürükleniyor. Bu ihlaller bu ortamlar sayesind
e elde ediliyor. Burada özellikle zihnin kolonize edilmesi ile ilgili bir süreçten bahsediyorum özellikle duyulara hitap eden bir yönüyle bu ortaya çıkıyor artık istihzanın ve şakacılığın, empatinin, duyarlılığın ve entelektüelliğin yerini aldığını görüyoruz. Bu da batı tarafından pompalanıyor. Ben burada Allah resulünün bir hadisini zikretmek istiyorum. Eğer benim bildiğimi bilseydiniz çok ağlar az gülerdiniz hadisi söz konusu. Burada kast ettiğim gülmek fakat ben gülmekle mutluluktan kaynaklanan bir insani durumdan bahsetmiyorum bu mutluluğunun insanı taşlaştıran temayülünden bahsediyorum bu da insanı kendine daha da yabancılaştırıyor. Ve aslında kültürel bir hastalık olarak karşımıza çıkartıyor.

 

İki ana faktör var bu konuyla ilgili; birincisi göçmenler meselesi, diğeri de vize serbestisi. Cumhurbaşkanınız bu konularda diplomatik oyunu karşı tarafın beklediği şekilde oynamıyor. Bu da Brüksel, Londra ve Paris te sert söylemlere sebebiyet veriyor.