ANNE YÜREĞİ DAYANIR MI?
(Arapça bir şiirden)
Adamın biri, mecnun bir gençle alay etmiş/paralarla muradına ereceğini söylemiş
Annesinin yüreğini koparıp getirmesine karşılık/Büyük paralar mücevherler vâd etmiş
Hançerini alıp koşa, koşa gitmiş /Annesinin kalbini çıkartıp geri dönmüş
Süratle koşarken birden ayağı sürçmüş/ Düşerken elindeki yürek yere yuvarlanmış
Parçalanmış anne yüreği dayanamamış/Yavrum, sana bir şey mi oldu diye seslenmiş
Bu ses bir annenin şefkatini yansıtmış/Ama semadan inen gazabı önleyememiş
Adam cinayetinin boyutunu fark etmiş/ Tarihte asla böyle bir cinayet işlenmemiş
Geri dönüp akıttığı gözyaşlarıyla /Annesinin kalbini yıkamaya başlamış
Ey anne yüreği! Beni affetme, intikamını al/Suçum bağışlanabilir cinsten değil, demiş
Derken canına kıymak için hançerini çıkarmış/Âleme ibret olsun diye ölmek istemiş
Anne yüreği “sakın kendini öldürme”/İkinci kez yüreğim sızlar diye feryat etmiş
Evet, Cennet anaların ayakları altındadır
“Evet aç bir arslan, zaîf bir yavrusunu kendi nefsine tercih ederek, elde ettiği bir eti yemeyip yavrusuna vermesi; hem korkak tavuk, yavrusunu himaye için ite, arslana saldırması; hem incir ağacı kendi çamur yiyerek yavrusu olan meyvelerine hâlis süt vermesi, bilbedahe nihayetsiz Rahîm, Kerim, Şefîk bir zâtın hesabıyla hareket ettiklerini kör olmayana gösteriyorlar.”(Sözler, 64 )