Ve geliyor Kurban…
Yine İsmailler teslimiyete, temsil makamına çıkacak.
Yine uzatacak başını kara taşa…
Yine İbrahimler gönüldeki en değerlisiyle imtihan olacak.
Halilullah ki evindeki tüm putları yerle bir etmiş…
Yine gönül evindekiler de istenecek.
Yine en keskin bıçak kör satır oluverecek.
Eğer gaye et kesmek değil, İsmail’i vermek olursa tabii…
Vermesen İsmail’i, İsmail sana kalsa…
Kalsa sana İsmail, sen İsmail’e kalır mısın?

Kalsa sana dünya, sen dünya’ya kalır mısın?

Gönlümüzdeki putlar yerle bir olmadıkça…
Madde âlemindeki tüm putları yıksak ne olur ki?
* * *
Kurban, bayramdır.
Kurban, bayramdan önce satılır.
Ve putlarımız kurbandır, para ile alınır.
Putlarını kurban edene bayram bayramdır…
Allah’a kurban edilmeyen İsmailler dünyaya kurban edilmez mi?
O’na ayrılması gereken zamandan fazlasını ayırdığımız her şey ilahlaşıp putlaşmaz mı?
* * *
Kiralık bir eve ne kadar yatırım yapılırsa, o kadarı elzemdir dünya’ya…
Sahibi olacağımız ev için, idareten yaşarız bu kiralık dünya evinde…
Elimize düşen kar tanesine verdiğimiz kadar, ehemmiyeti var dünya’nın …
Evlatlarımız ile, mallarımız ile, hatta gerekenden fazlasını ayırdığımız ne varsa, kurbana niyet ederek yatırsak ve boğazlayabilsek .
Gönlümüzdeki tek İlah’ı ilan etsek, O’na ilan-ı aşk etsek…
Sahibi olacağımız evi belirlemede etkisi olmaz mı?
Alıp bizi, muhabbet evine koymaz mı, gönül evimizdekileri kurban edip sunsak…
Bu kurban, bize “bayram” olmaz mı?

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…