Kurtuluşu, kendimce, tam bulduğum bir anda,
Fırtına şâha kalktı, hava desen karanlık;
Dalgalar dağlar gibi, keskin soğuk bir yanda,
Püriştahla yanaşıp yuttu beni bir balık.
Her şey bana düşmandır, herkes bana yabancı,
“Belâ” ile başladı bende bu dinmez sancı,
Su içsem boğulurum; şeker, zakkumdan acı;
Hayat boyu belâ bu, değil öyle bir anlık.
***
Hayır O’nun elinde, sende ancak nedâmet…
Her şeyin sâhibine her şeyini fedâ et,
Nefsinin mîdesinde Yûnusvârî nidâ et:
“Kendine kıyan benim; Sübhan sensin, ey Hâlık!”