Nurdanhaber-Özel

1965-66’lı yıllardı. Medreseye iki kişi geldi. Selam verip, oturdular. Bir tanesinin boyu kısa ve kamburu var. Diğeri de uzun boylu, babayiğit bir adam. Uzun boylu olanı dedi ki;
– Hocam, Allah adil midir? dedi.
– Amenna. Adalet güzel bir şey midir? dedim.
– Evet deyince, dedim ki;
– Her güzel şeyin kemali Allah’ta olduğu gibi adaletin de öyle. Allah âdil olmasa, kim âdil olabilir?
Ben böyle deyince;
– Peki, eğer âdilse, niye bazı insanları cemiyet içinde mahcup olacakları bir vaziyette yaratmış? diye sordu.
– Soruyu herhalde arkadaşın için soruyorsun, dedim. “Evet” dedi. “Peki, oldu” dedim ve sordum;
– Senin boyun kaç?
– Bir seksen beş.
– Arkadaşın boyu kaç?
– Bir otuz beş..
Kısa boylu olana dedim ki; ” Senin, Allah’ta bir seksen beş alacağın vardı da, elli santimini kesti vermedi, öyle mi diyorsun?” Sustular..
Dedim ki; “Mülk Allah’ın. İstediğini istediği kimseye verir. Bir başkasın mülkü yok ki, hâşâ bir şeriki yok ki, onun mülküne tecavüz ede de, zulüm ede. Bakın bu kapı açılsa bunun sonu gelmez. Bak senin boyun kısa, ama insansın. Hem de üniversite de okuyorsun. Sen buna bakacaksın. Cenab-ı Hak sana ne vermişse ona şükredeceksin. Vermediği şeye şükür istemiyor Cenab-ı Hak. Senin boyun kısa, ona göre şükredeceksin. Onun boyu da uzun, ona göre şükredecek.

Sonra latife olarak dedim ki; “Senin bir kamburun var. Ama semerin yok. Sen bunu bir yerde deme, aramızda kalsın. Sonra hayvanlar gelir, sana derler ki, ‘gel değişelim, biz kamburla da olsa insan olmaya razıyız’.. O zaman ne yapacaksın, kabul edip ahıra mı gireceksin?” Güldüler, memnun olarak ayrıldılar.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…