Bediüzzaman gibi büyük zatları anlayabilmek için en birinci şart, onların “diline” vâkıf olmaktır.

Bunun da iki şartı vardır:

Onların kullandığı kelimelere sadık kalmak.

Onların kullandığı kelimeleri, onların kastettiği mânâda anlamak ve kullanmak.

Risale-i Nur ile ilgili olarak ortaya atılan ve ilk anda birçoklarına câzip gelebilen fikirleri bu açıdan bir muayeneye tâbi tutacak olursanız, birçoğunun daha ilk elemede takıldığını görürsünüz.

Eğer böyle bir muayeneye ihtiyaç duymaksızın, reklamın cazibesine tutulur da o fikri benimseyecek olursanız, nice zaman sonra farklı bir kayığa bindirilmiş olduğunuzu fark etseniz bile, dönüş yolunu bulmanız çok zorlaşır, hattâ imkânsızlaşabilir. Çünkü sahilden öylesine uzaklaşmış olursunuz ki, hangi tarafa doğru kürek çekeceğinizi gösteren bir alâmet bulamayabilirsiniz.

Bu duruma verilebilecek misaller pek çoktur. Risale-i Nur’un meslek ve metoduyla bağdaşmadığı halde onunla irtibatlandırılan görüş, iddia, dâvâ, metod, hareket, uygulama türünden ne varsa, farklı bir dil veya anlamın Risale-i Nur’a veya kelimelerine yakıştırılması sonucunda ortaya çıkıp taraftar topladığını söyleyebiliriz. Bunun bir misalini, bugünlerde “Risale-i Nur’u okumak değil, yorumlamak gerektiği” iddialarında görüyoruz.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Sadece mücerret bir iddia seviyesinde ele alındığında, bu düşüncenin lehinde veya aleyhinde pek çok şey söylenebilir. Aynı şekilde, Risale-i Nur’a dışarıdan bakan bir bilimci, siyasetçi, düşünür, müsteşrik, v.s. gibi çeşitli kesimlere mensup kişiler hakkında da böyle bir ihtiyaçtan söz edilebilir. Bu, bizim bahsimizin dışındadır.

Fakat Risale-i Nur hizmeti ve onun “mesleği” söz konusu olduğunda, ilk yapmamız gereken şeyin, böyle bir tabirin Risale-i Nur’da kullanılıp kullanılmadığını yoklamak olmalıdır.

Hemen söyleyelim ki, Risale-i Nur’da böyle bir tabir geçmez. Hiçbir Risalede, hiçbir Lâhika mektubunda, Risale-i Nur Müellifinden nakledilen hiçbir sözde, Üstad Hazretlerinin Nur talebelerine “Risale-i Nur’u yorumlayın” şeklinde bir görev tevdi ettiği vaki değildir. (Risale-i Nur’da geçen “şerh, izah, haşiye” başka bir konudur; onun da ayrıca incelenmesi gerekir. Biz burada “yorum”dan söz ediyoruz; eğer “Bu da aynı kapıya çıkar” diyenler olursa, kendilerine “Yukarıdaki iki maddeyi ne çabuk unuttunuz?” şeklinde cevap verilir.)

Bu konu burada kapanmaz. Meselenin daha başka yönleri üzerinde de duracağız inşaallah.