Burası,

Hârikalar diyârı;

Rengârenk bir hayat…

Her şey güzel,

Her şey gönlümce;

Her şeyin gözü bende,

Benim üstümde.

Dünya, saray;

Sema, dam;

Güneş, lâmbam hem sobam;

Sema, her gece gözünü

Bir yumar, bir açar,

Bir bir günleri sayar;

Bin bir kandil de başımda yanar.

Acıkacak olsam,

Adımı bilir gibi,

İzimi sürer gibi

Arayıp bulur beni

Ağzıma lâyık,

Gönlüme göre

Nîmetlerin envâı;

Dalda meyve, bende ağız…

Ağzımda dil, dilimde tat…

Ye yiyebildiğin kadar…

Bu ne tatlı bir hayat!..

Susayınca da

Yer, gök seferber olur:

Bulutlar sökün eder, gök gürler,

Pınarlar kaynar, gürülder;

Acı, kuru çöplerden

Oluk misâli akar

Leziz, tatlı şuruplar;

İç içebildiğin kadar…

Ya şu hava, şu hava?..

Her yerde muhtâcız ona,

Bereket ki her yerde hazır buluyoruz,

Ve içimize rahatça

Nefes nefes dolduruyoruz.

Arı mutfaklarından petek petek besleniyorum,

Böcek dükkânlarından ipek ipek süsleniyorum;

Yine de her şeye heves heves hevesleniyorum.

Gözümün görmediği,

Elimin varmadığı,

Aklımın ermediği,

İhtimal vermediği bir yerden,

Tam ihtiyaç vaktinde,

Çıkar gelir yanıma,

Her neye muhtâc olsam.

Bu, kudretin elidir ki

Havayla toprağı, güneşle suyu

Yaratır, yerleştirir yerli yerine;

Rahmetin eli ise ardından,

Toplar onları oralardan,

Getirir yanı başıma:

İçime doldurur,

Altıma serer,

Üstümde gezdirir,

Başımdan döker.

Dünya ise başını eğmiş,

Bir eli arşa değmiş,

Döner, meczup Mevlevî…

O’ndan alır, bana verir,

O’nun nâmına verir

Ve der ki:

“Veren O’dur, ben değilim;

Yapan kimse veren odur,

Yapan da O, veren de.

İhsan kimden, şükür ona…

Nîmet kimden, minnet ona…”

Öyle bir hayat ki bu,

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Ekmek elden, su gölden…

Yalnız ekmekle su mu?

Isı ateşten,

Işık güneşten,

Kiraz daldan,

Işkın dağdan,

Üzüm bağdan,

Çilek tevekten,

Süt inekten,

Bal sinekten,

Altın topraktan,

İpek yapraktan,

Yağmur havadan,

Balık sudan,

Su gölden…

Hakîkaten

Ekmek elden, su gölden…

Yok yok, hayır,

Hem ekmek hem su,

Hem şu hem bu,

Ne kadar ne varsa

Rahmet hazînesinden…

Evet, öyle,

Ne elden ne gölden,

Ne havadan ne sudan,

Doğrudan doğruya

Kudret defînesinden,

Rahmet hazînesinden…

Ya ben artık ne yüzle

Neyi inkâr edeyim?!

Bu dünyâyı bırakıp

Başka nere gideyim?!

Yıldızların içinde

Döne döne uçarım,

Hiç de dönmez bu başım;

Eğer sarhoş olmuşsam,

Bu rüyayla sarhoşum.

Ben işte burada yaşıyorum…

Burası,

Hârikalar diyârı.

Rengârenk bir hayat,

Her şey güzel,

Her şey gönlümce.

Kim isterse

Berâber yaşayalım

Bu diyarda bu rüyâyı.

Fakat kimse, yanına

Bir şey almasın, ha,

Gözlerinden başka,

Gönlünden gayrı!

Onları da yummasın,

Yummasın, uyumasın;

Uyanıkken görülür

Zîra bu rüya,

Uyanıkken, ayıkken…

Göz görür, gönül sever

Hani ya…

Benim de

Gözüm açık, görüyorum,

Gönlüm ayık, seviyorum…

Rüyâda yaşar gibi

Dünyâda yaşıyorum…

Her şey beni şaşırtıyor,

Her şeye şaşıyorum…

Şaşırmadan yaşayana

Hem daha çok şaşıyorum.

İşte, bizim hayâtımız:

Rüya gibi hârika,

Dünya kadar da gerçek…

Her şey güzel, görene;

Güzellikten köre ne!..