MUZAFFER KÜÇÜKYILDIZ

Asrın müceddidini görmeye geldim

İlk defa 1957 yılının bir yaz mevsimi Üstadı ziyarete gittim. Isparta’da olduğunu söylediler. Bu ziyaretime vesile olan hâdise Şeyhim Abdulvahhab’a olan aşırı bağlılığımdı. Bu bağlılığım esnasında onun hakkında menfî olarak çok şeyler söylüyorlardı. Onu Bediüzzaman’dan öğrenmek için gidiyordum.

İlk defa Isparta’da Rüştü Çakın’ın dükkânına gittim. Oradan beni Ceylan Çalışkan Ağabey götürdü, Üstadın evini gösterdi. Evden Bayram Ağabey çıktı. 20 dakika sonra gelmemi istedi. Bu durum üç sefer tekrar etti.

En son olarak, gittiğim günün ertesi sabahı saat 8’de gittim. Zübeyir Ağabeyle karşılaştım. O da 20 dakika sonra gelmemi söyledi. Derken en son şişman bir ağabey çıktı. Ona ‘Van’dan asrın müceddidini görmeye geldim’ dedim. Nihayet içeri aldılar beni.

Önce salona girdim. Salondan sağdaki odaya aldılar. Orada hep duvarlarda peygamberlerin isimleri yazılıydı. Biraz bekledikten sonra Ceylan Çalışkan, ‘Gel Üstad seni çağırıyor’ dedi. Ben titremeye başladım. Vücudumu heyecan sardı. İçeri girdim, birinci ayağımı içeri attığımda çok zayıf gördüm. İkinci ayağımı atışta ise çok heybetli gördüm. Hemen eline yumuldum, öpmeye gayret ettim. O eliyle işaret ederek ‘Otur’ dedi.

Bana o sırada  ‘Seyyid Abdulvahhab’ı tanır mısın? Nasıldır? Hasta mıdır? Sağ mıdır?’ diye sordu.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Ben bu ifadelerdeki mânayı ilk etapta anlayamadım. ‘O ne hastadır, ne sağdır, ortadadır kurban!’ dedim ve ‘Halk Partisinden adaylığını koydu’ dedim.

Üstad o sıra heybetli bir şekilde eliyle bir şeyi keser gibi sert bir biçimde ‘Neyse’ dedi. Ondan sonra Erciş Müftüsü ve İmamını sordu. Bunun yanında bazı ağabey ve kardeşleri tanıyıp tanımadığımı  sordu. Ben tanıdığımı söyleyince, ‘Sungur! Sungur! Maşaallah, maşaallah bu Muzaffer’dir’ dedi. Halbuki o ana kadar ben ne ismimi söylemiştim, ne de bir şey. İsmimi kendisi söyledi.