Nurdanhaber – Haber Merkezi

Islamitische Universiteit Rotterdam ‘ın Rektörlüğünü yürüten Prof. Ahmet Akgündüz, son günlerin yoğun ilgi gören konularından Fetö ve Risale-i Nur aralarında kurulmak istenen münasebetlerine komuoyuna bilgilendirme amacı ile uzunca bir makale kaleme aldı.

Makalesinde Fetö hareketine İslami açıdan ne nam verilebileceği ve islam fıkhının çeçevesi içinde bu harekete destek veren teşvik eden ve iştirak edenlere ne gibi hadler ve cezalar verilebileceği hususunda paylaşımlarda bulundu. Makalesinden ilgili parçayı aynen alıyoruz:

FETÖ HAREKETİ VE BU İHÂNETİN SAHİPLERİ İSLAMÎ AÇIDAN HANGİ SIFATLA SIFATLANMALIDIR? KÂFİR MİDİRLER, MÜNAFIK MIDIRLAR? HARAMÎ MİDİRLER? BÂĞÎ MİDİRLER?

İslâm hukukunda bu ihânet darbesine yorumlanabilecek iki hüküm var: Ya devlete isyan eden bâğîler yani isyancılardır ki, bunlara karşı savaşı Kur’an câiz görmektedir, ya da İslam hukukunda hirâbe ve Türkçe’de haramilik diye ifade edilen ve Kur’an’ın bunlara karşı çok ağır müeyyideler yüklenmesini emrettiği durumdur.

Evvela birinciye ait âyeti dinleyelim:

“9-Eğer mü’minlerden iki tâife birbirleriyle vuruşurlarsa, hemen aralarını düzeltin! Artık onlardan biri(aralarında hüküm verdikten sonra yine de) ötekine haksızca zulmederse, o takdirde Allah’ın emrine dönünceye kadar, o saldıran (taraf)la savaşın! Fakat dönerse, o hâlde aralarını adâletle düzeltin ve adâletli olun! Şübhesiz ki Allah, adâletli olanları sever.” (Hucurât, 9) Bu âyet, devlete isyan suçunun düzenlemektedir.

İkincisi hakkında ise şöyledir:

“33-Allah’a ve peygamberine karşı savaşan ve yeryüzünde fesad çıkarmaya çalışanların cezâsı, ancak (birini öldürmüşlerse, kendilerinin de) öldürülmeleri veya (malını da alarak öldürmüşlerse) asılmaları veya (sâdece mallarını zorla almışlarsa) elleri ile ayaklarının çaprazlama kesilmesi veya (tehdidle insanları korkutmuşlarsa, bulundukları) yerden sürgün edilmeleridir! Bu, onlara dünyada bir rezilliktir, âhirette ise onlar için (pek)büyük bir azab vardır!

34-Ancak, (siz) kendilerini ele geçirmezden önce tevbe edenler müstesnâ. Artık bilin ki şübhesiz Allah, Gafûr (çok bağışlayan)dır, Rahîm (çok merhamet eden)dir.” (Enfâl, 33-34)

Büyük hırsızlık da denen yol kesme ve soyguna İslam hukukumuzda kat’-ı tarik veya hirâbe denmektedir. Bu suçta, devlete ve güvenlik kuvvetlerine rağmen anarşi çıkararak başkasının malını alenen ve cebr ile alma yani soygun söz konusudur. Başkasının malını almak gayesi ile yol kesen şahıs, hiç mal çalıp adam öldürmese de yine bu suçu işlemiş sayılır. Ancak cezası hafif ve diğerlerinden farklıdır. Bu suçun temelinde, mevcut devlet nizamına karşı çıkmak ve devlete rağmen mala ve cana kastetmek (muğalebe) bulunmaktadır. Kur’an, suçu ve cezasını açıkça belirtmiştir. (Kur’an, Mâide, 33-34; Molla Hüsrev, Dürer ve Gurer, II/84 vd.; Udeh, Et-Teşri’ül-Cinaiyyül-İslâmî, II/638 vd.)

Devlete karşı gelerek yol kesme ve soygun yapma suçunun cezaları ise farklıdır. a) Hem yol kesip hem de adam öldürenler had cezası olarak idam (salb) edilirler. b) Hem yol kesip hem de mal gasb edenlerin sağ elleriyle sol ayakları çaprazlama kesilir. c) Yol keserek hem adam öldüren hem de mal gasbedenler, önce el ve ayakları çaprazlama kesilir, sonra da idam edilirler. d) Sadece yol kesenler ise, tevbe edinceye kadar hapsedilirler. Bütün bunlar, had cezaları olduklarından affedilmezler. Ancak yakalanmadan önce faal nedamet duyarlarsa (tevbe ederlerse), cezaları affedilebilir. (Kur’an, Mâide, 33-34; Molla Hüsrev, II/85-86; Damad, Mecma’ul-Enhür, I/637; Udeh, Et-Teşri’ül-Cinaiyyül-İslâmî, II/638-670.)

Bize göre İhânet Darbesi peşinde koşanlar, haramidirler ve bu âyetin hükümleri uygulanabilir.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Bediüzzaman Hazretleri bu konuyu şöyle açıklamaktadır:

“Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir. Menfî hareket değildir. Rıza-yı İlahîye göre sırf hizmet-i imaniyeyi yapmaktır, vazife-i İlahiyeye karışmamaktır. Bizler asayişi muhafazayı netice veren müsbet iman hizmeti içinde herbir sıkıntıya karşı sabırla, şükürle mükellefiz. Çünki asıl mes’ele bu zamanın cihad-ı manevîsidir. Manevî tahribatına karşı sed çekmektir. Bununla dâhilî asayişe bütün kuvvetimizle yardım etmektir.

Evet, mesleğimizde kuvvet var. Fakat bu kuvvet, asayişi muhafaza etmek içindir. _{وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرَى} düsturu ile ki: “Bir câni yüzünden; onun kardeşi, hanedanı, çoluk-çocuğu mes’ul olamaz.” İşte bunun içindir ki, bütün hayatımda bütün kuvvetimle asayişi muhafazaya çalışmışım. Bu kuvvet dâhile karşı değil, ancak haricî tecavüze karşı istimal edilebilir. Mezkûr âyetin düsturu ile vazifemiz, dâhildeki asayişe bütün kuvvetimizle yardım etmektir. Onun içindir ki, âlem-i İslâm’da asayişi ihlâl edici dâhilî muharebat ancak binde bir olmuştur. O da, aradaki bir içtihad farkından ileri gelmiştir. Ve cihad-ı maneviyenin en büyük şartı da; vazife-i İlahiyeye karışmamaktır ki, “Bizim vazifemiz hizmettir, netice Cenab-ı Hakk’a aittir; biz vazifemizi yapmakla mecbur ve mükellefiz.”

Haricî tecavüze karşı kuvvetle mukabele edilir. Çünki düşmanın malı, çoluk-çocuğu ganîmet hükmüne geçer. Dâhilde ise öyle değildir. Dâhildeki hareket müsbet bir şekilde manevî tahribata karşı manevî, ihlas sırrı ile hareket etmektir. Hariçteki cihad başka, dâhildeki cihad başkadır. Şimdi milyonlar hakikî talebeleri Cenab-ı Hak bana vermiş. Biz bütün kuvvetimizle dâhilde ancak asayişi muhafaza için müsbet hareket edeceğiz. Bu zamanda dâhil ve hariçteki cihad-ı maneviyedeki fark, pek azîmdir.” (Emirdağ Lahikası-2, sh. 241 – 242)

Bütün bu İslâmî izahlardan sonra, bu haramîlere kâfir, mürted yahut Medine münafıkları manasında münafık diyenler, manen mes’uldürler. Kaldı ki bunların içinde bahsedilen özelliklere sahip olanlar da vardır.

Tavsiyemiz şudur:

“Sıfatın delaletinde (şekk) var. İmanın vücudunda da (yakîn) var. Şekk ise yakînin hükmünü izale etmez. Tekfire çabuk cür’et edenler düşünsünler!..” (Sünuhat-Tuluat-İşarat sh.17)

Prof. Ahmet Akgündüz

 akgunduz@iur.nl

Rotterdam İslam Üniversitesi Rektörü