Ali Sert Hoca’nın cenazesi geçen yıl Bugün (18.07.2017 Salı günü), ikindi namazında Hatay KIRIKHAN Ulu Camii’ndeki kılınan Ebediyete uğurlama namazından sonra defnedildi.

Bediüzzaman Hazretleriyle de görüşen Ali Sert Hocaefendi’nin cevaplar.org sitesinde yer alan günümüzle ilgili bir hatırası şöyle:

Kırıkhan’da sıcak yaz günleri ortalığı kavuruyordu. Bu havalarda çocuklara Kur’an okutmak ve ezberletmek çok zordu. Bunun için gerekli mercilerden resmi izin alarak Kırıkhan Kur’an Kursu olarak çalışmalarımızı Belen Tepesindeki bir yaylada yürütmeye başladık. Yaylada bize ayrılan yere bir çadır kurarak kursun yaz çalışmalarını oraya taşıdık. Daha oraya geleli bir iki gün olmamıştı ki bir gece yarısı herkes uykudayken “Teslim olun, teslim olun” sesleriyle uyandık.

Kimdi bu gelenler? Kimdi bu eli silahlı kişiler? Bizden ne istiyorlardı?

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Ben hemen pijamalarımla çadırın dışına çıktım. Gelenlere: “Bizden ne istiyorsunuz? Siz kimsiniz?”diye bağırarak sordum. Beni elimde bastonumla yaşlı ve sakallı gören rütbeli bir subay bize doğrulmuş olan elindeki otomatik silahı indirerek cevap verdi:

“Siz kimsiniz hacım, biz sizi terörist zannederek baskın yaptık.” Bu cevap üzerine durum anlaşılmıştı. Bu yaylada yer yer teröristler geziyor, olay yapıyor ve gizleniyordu. Ordu kuvvetlerimiz de onları takipteyken bize rastlamışlardı. Ben durumu hemen anlamış ve onlara seslenmiştim: “Komutanım, biz Kırıkhan Müftülüğü Kur’an Kursu öğrencilerini kampa getirdik. Ben onların hocasıyım.” Bu cevabım karşısında rütbeli subayın yüzü güldü. Hemen yürüyerek yanıma geldi. Onun gelmesiyle birlikte siperden çıkan bir sürü asker de mevzilerini bırakıp bir araya toplandı. “Aman yavrularım, gecenin bu saatinde biz uykulardayken bizim güvenliğimiz için yayla yayla, dağ dağ dolaşan yavrularım” diye düşündüm. Onlara içimde bir şefkat, bir sevgi duydum. Sanki benim Kur’an öğrencilerim sadece arkamdaki çadırda yatanlar değil, aynı zamanda bu önümde hazır silah bekleyenlerdi. Hemen, rütbesi yüzbaşı olan komutanın elini sıkarak, onları oturmaları için çadırın önünde bir yere davet ettim. İçeride de aşçıya çay yapmasını söyledim. Biraz sonra hep birlikte çaylarımızı yudumlarken bizim terörist olmadığımızı, Kur’an kursu mensupları olduğumuzu görünce çok sevinen komutanla sohbet ettik. Aramızda aynen şu konuşmalar geçti:

-Yüzbaşım, Allah aşkına söyleyin, bu koca devletin bu güçlü ordusu yirmi otuz yıldır eline silah almış üç beş bin kişilik bir terör örgütüyle niçin baş edemiyor? Ordumuz bu kadar aciz ve başarısız mı?

Kaynak: