Nurdanhaber-Özel

Tam 54 sene önce bugün yassı adına kurulan çadır tiyatrosu mahkemesinin kararıyla idam edilen Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan işlemedikleri, varolmayan suçlarla itham edilerek zalimce idam edildiler.

Hakları burda alındı mı bilinmez fakat bir mahkeme-i kübra var ve herkes bu zalimane kararları veren hakimler dahi orada muhakeme olunacaklar.

İdama götürüldüklerinde Hasan Polatkan’ın son sözü “karıma ve çocuklarıma söyleyin, allah’a ve vicdanıma güveniyorum. Aynı sözleri anneme ve kardeşlerime söyleyin”

Son sözleri oldu. Gardiyanlar kravatını söküp aldı, üzerine beyaz gömlek giydirdi, ellerini arkadan kelepçeledi ve cellatlara teslim edildi. Sehpaya çıkarıldı. Direnmedi. İşkence görmüş vücudu bir sağa bir sola sallandı. Ruhu rahmet-i rahman’a uçup gitti.

Yassıada komutanı Tarık Güryay’ın anılarında zorlunun idamını şöyle anlatıyor:

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

“ALLAH MEMLEKETİ KORUSUN HAYDİ ALLAHAISMARLADIK”

Zorlu, ölüme gerçekten zorlu bir metanetle gitti. O kadar ki, hatta mahut gömleğin üzerine giydirilişinden sonra, kendisine dini telkinde bulunan hocanın, Arapça kelimeleri telaffuzda düştüğü hataları düzeltti. Kollarını arkadan bağlarken, başsavcıya son bir ricada bulundu. Ellerinin önden bağlanmasını istedi. Fakat bunun kanunen imkânsızlığı kendisine anlatıldı. idam sehpasına, öz dedesi gazi Osman Paşa’nın adına yazılan marş eşliğinde gitmiştir.[4] Beraberce sehpaya doğru yürüdük. Ne masaya, ne de masa üzerindeki sandalyeye çıkarken yardım istedi. Hatta heyecandan eli titreyen cellâda: “Oğulum ne titreyip duruyorsun? İlmik senin değil, benim boynuma geçecek” dedi. Sonra âdeta kendisini uçsuz bucaksız bir boşluğa atar gibi: “Allah memleketi korusun, haydi Allahaısmarladık!” dedikten sonra, ayaklarının altındaki sandalyeyi itmek işini de kimseye bırakmadı. Boyu uzun olduğu için, ayakları masaya basmıştı. Cellât masayı itti. Ona bu kadarcık da iş düşmüş bulunmasaydı, Zorlu sanki asılmış değil, intihar etmiş olacaktı.