ÇOCUKLARIMIZ
Şu, elinde bebek, dolaşan kız,
Şu, topla oynayan oğlan..
Hepsi mâsum, sevimli; hepsi can…
Kimi birlikte oynuyor, kimi yalnız.
Kimi akıllı – uslu, kimi afacan.
Bu şımarık, çünki: tek.
Bu haylaz, çünki: erkek.
Şurda boynu bükük duran kim?
Belki hasta, belki yetim…
Kimi tok, kimi aç…
Ayıramazsınız şu şöyle, bu böyle diye;
Fakat hepsi sevgiye,
Hepsi şefkate muhtaç…
Şu ağlayan oğlan, şu gülen kız
Hepsi bizim çocuklarımız;
Kendi çocukluklarımız…
Rabb’im, ne hâle gelmişiz,
Nerde çocukluğumuz, nerde biz?!.
Seyfeddin Yağmur
