Erdoğan Esenkal

17 Ocak 2017 Salı

Said Nursi hazretlerinin sağlığında Sinan Omur diye basın mensubu ve Hüradam gazetesini çıkaran bir zat kendisini ziyarete gitmiş. Bediüzzaman da kendisine iltifatta bulunmuş. Hâlbuki bu zat namaz kılmıyor, İslam’a uymayan halleri de var. Hazret-i Üstad ona; “Benim üç Sinan’ım var. Biri Mimar Sinan, birisi Ümmi Sinan (mühim bir veli), biri Omur Sinan” diye iltifat etmiş.

Bu tavır ve tutum, Bediüzzaman’ın onun ileride yapacağı hizmeti görmesi ve aynı zamanda Üstad’ın insanların yaşayışı ile değil, onların hizmetleriyle alakadar olduğunun delilidir. Bu taltif, karşılama ve samimi yaklaşımın neticesi olarak, Sinan Omur’da hayatının sonuna kadar yanına gelenlere ve görüştüğü dostlarına Said Nursi hayranı bir aydın olarak Üstad’ı ve Risale-i Nurları medih ede ede ruhunu teslim etmiştir.

1960 ihtilalinin hemen akabinde, O dehşet ve zulüm devrinde bütün matbaacılar Risale-i Nurları basmaktan korkup çekindiği, basmadığı halde bu zat, matbaasında Risale-i Nurların baskısını yapmıştır.

Risale-i Nurların yasak ve suç kabul edildiği dönemlerde bu eserleri 1950’li yıllarda Latin harfleriyle basan Ankara’da Doğuş Matbaası, İstanbul’da Sinan Matbaası var. Ankara’da ki matbaanın sahibi seyyid soyundanmış. Fakat adam ehl-i dünya, ayyaş ve kabadayı birisi. Ancak Bediüzzaman’a karşı bir hayranlığı ve saygısı var ve Risale-i Nurları matbaasında fütursuzca basıyor. Hatta polis matbaasına baskın yaptığı sırada kitaplara el koyacaklar diye silahını çekip polisleri kovacak kadar sahip çıkıyor.

Sinan Omur da dinî vecibelerin ifa eden birisi değil. Fakat o da tam bir Bediüzzaman sevdalısı, Risale-i Nurları İstanbul’daki matbaasında kahramanca basıyor.

Said Nursi Hazretleri insanların yaşayışına hiç bakmıyor. Yaşadığı dönemlerde, İslam mücahidi, kahramanı, sevdalısı olarak bilinen bir hayli yazar, aydın, akademisyen, siyasetçi, bürokrat v.b. gibi imanlı ve inançlı zatlar ibadetleri noktasında zayıf ve zaafları olan insanlar. Bediüzzaman Onlara çok değer veriyor, İslamiyet ve din namına yaptıklarını, yazdıklarını, söylediklerini takdir ve tebrikle karşılıyor, övüyor.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Onun için bizler de insanları şekliyle, kılık kıyafetiyle, dış görünüşüyle değerlendirip, ölçmeyeceğiz. İnsanın ALLAH’ın emri olan ibadetlerini yapması tabii ki bir ölçüdür ama tek ölçü değildir. İbadetin ihlaslı, imanın tahkiki ve bilinçli olanı çok daha önemlidir. İbadet; imanın delili, alameti, belirtisidir ama her şeyi değildir. Mü’minler olarak en önemli vazifemiz birliğimizi, beraberliğimizi, uhuvvetimizi devam ettirebilmektir.

Bediüzzaman’ın bütün davası, gayesi; birincisi iman, ikincisi Müslümanlar arasında ittifak, ittihad, kardeşlik, muhabbet ve dayanışmadır.

Risale-i Nur’un ana konuları iman esasları üzerinedir. Lahikalar’da işlenen, anlatılan konular ise; İslamiyetin, iman hakikatlerinin nasıl tebliğ ve temsil edileceğini, Risale-i Nur’un mesleğini, nasıl yaşanacağını, hizmet metod ve prensiplerini açıklar. İslam âlemindeki birlik, beraberlik ve kardeşliğin tesisi ve önemi üzerinedir.

Bütün İslam büyüklerinin, asfiyanın, evliyanın, müceddidlerin temel çabası, gayesi Bediüzzaman’ın ki ile aynidir. Yöntemleri farklı olabilir ama Abdülkadir Geylani’de, Şah-ı Nakşibendi’de, İmam-ı Gazali’de, Muhiddin-i Arabi’de, Mevlana’da, İmam-ı Rabbani’de, Halid-i Bağdadî’de de ayni yaklaşımı, ikazları, istikameti, tavsiyeleri görür ve duyarsınız.

Şu an ki İslam âleminin sıkıntılarının, karmaşanın, çatışmaların, zulümlerin, harplerin temeli; aramızdaki birliğin, beraberliğin, yardımlaşmanın, işbirliğinin, sevginin ve kardeşliğin zayıflamış olmasıdır. İşte bu seciye, ahlak ve fazileti kaybettiğimiz zaman müslümanlar olarak mağlup oluyoruz.

Ne zaman ki Müslümanlar kardeşlik içinde yaşıyor, aralarında ittifak, yardımlaşma ve işbirliği var, o zaman İslam toplumları gelişiyor, kalkınıyor, yüceliyor, dünyaya hâkim ve hükümran oluyor. Örnek olarak Osmanlı, Selçuklu, Emevi ve Abbasi dönemlerini sayabiliriz. Vesselam.