Referanduma Risale-i Nur’la bakış-2

Bir önceki yazımda Risale-i Nur’la referandumu tahlil etmeye çalışmıştım.

Müsbet menfi birçok tepki aldım.

“Güzel bir tahlil olmuş” diyenlerin yanında ciddi manada eleştirenler de oldu.

Özellikle referandumda “Hayır” verecek olanlar büyük tepki gösterdiler.

Genel olarak şunu diyorlardı:

• Risale-i Nur’u siyasete alet etmişim!
• Bediüzzaman Said Nursi’nin Tevhid ile ilgili verdiği bir misali, siyasette kullanmış günaha girmişim!
• “Evet”i savunmakla zulme taraftar olmuşum!
• Diktatörlüğü Savunuyormuşum!

Özetle bunlara benzer eleştiriler aldım.

Herkes fikrinde hürdür, bu düşüncelerin hepsine saygı duyuyorum. (Hakaret edenleri Allah’a havale ediyorum)

Sonuçta yapılan ülkemizin daha iyi yönetilmesi üzerine kafa yormak olduğundan bana göre her fikir saygıyı hak eder.

Eleştirilere gelince;

Birinci soruya şöyle cevap veriyorum:

Diyorum ki; Risale-i Nur’un “siyaset âleminde, diyanet âleminde, saltanat âleminde, cihad âlemindeki çok dairelerde icraatları olduğu”(Şualar – 592) kabul ediliyorsa o zaman siyasete yönelik bir hakikatı Risale-i Nurdan bulup çıkarmak Risale-i Nur’u alet etmek değildir. Tam aksine vazifesini yapmasına yardım etmektir. Bana göre de günah değil sevap kazanıyorum

İkinci soruya da şöyle cevap veriyorum:

Diyorum ki, Madem Risale-i Nur hem bir zikir kitabı, hem bir fikir, hem bir dua, hem bir davet, hem bir şifa kitabı ise ve buna benzer birçok özelliği içinde barındırıyorsa insanlar tüm ihtiyaçlarını ondan gideriyorsa, elbette bizim de siyasetle ilgili ihtiyaçlarımızı ondan karşılamamızda bir sakınca olmasa gerek. Eğer biz siyasetle ilgili sorularımıza cevap bulamazsak bu durum Risale-i Nur’un eksikliğine işarettir. Nitekim;

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

“Bir nahiyede iki müdür, bir vilayette iki vali bulunsa, hercümerç ederler. Bir memlekette iki padişah bulunsa, fırtınalı bir karma karışıklığa sebebiyet verirler.” (Sözler/932)

cümlesini dayanak gösterdiğim bu hakikat zaten her şeyi en güzel şekilde ifade ediyor. Bu bir görüştür yönetimle ilgili bir görüştür bu görüşün sadece Tevhid ile ilgili kullanılmasını iddia etmek ona münhasır kılmak ve başka yerde kullanan kişiye ‘günahkâr oldun’ demek tamamen çarpıtmadır. Böyle fikirlere kulak asmıyorum.

Üçüncü iddiaya ise söyle cevap veriyorum;

Sistemimiz demokratik bir sistemdir. Hâlihazırdaki sistem de demokratiktir. Ama az gelişmiş bir demokrasidir. İnşallah referandumla biraz daha geliştirmiş olacağız. Demokrasi canlı bir insana benzer, sürekli takviye gerektirir, devamlı beslemek lazım. İnsan hataya düşer, kusur işler. Madem bu insanın bulduğu bir sistemdir. Elbette eksikleri kusurları olacaktır bunun yolu sürekli düzeltmekten yenilemekten geçer. Üstadımızın Kur’an’dan aldığı ölçülere ulaşıncaya kadar bu durum sürüp gidecektir.

Dördüncü iddiaya gelince diyorum ki;

Demokrasinin tarifi bellidir. Diktatörlüğün de tarifi bellidir.

Biri tamamen milletin hâkimiyeti ile oluşmuş bir sistemdir, diğeri keyfi bir uygulamadır, tek kişinin hâkimiyetidir.

Yüz senelik demokrasi tecrübesi olan ve 600 kişilik parlamentosu 5 yıllığına seçilen cumhurbaşkanı ve “bağımsız ve tarafsız” yargısı olacak olan bir sistem nasıl diktatörlük olur. Bu tamamen iftiradır ve yanlış bir değerlendirmedir dikkate dahi almıyorum.

Bu meseleye bir yazı çerçevesinde ancak bu kadar cevap verilebildim. Lüzum olursa tekrar bu konuya dönebiliriz. Şimdilik bu şekilde noktayı koyalım…

Nurettin Huyut