Geçenlerde Azrail Aleyhisselam’la bir araya geldim, aynı yerde bulundum. Azrail yani herkesin ondan korktuğu, ismini duyunca elinde olmadan ürperdiği, titrediği… Azrail yani herkesin en son görmek istediği… Veya uzun yıllar görüşmek istemediği.

Hâlbuki Azrail de bir melekti hem de onların en büyüklerinden. “Melek” denince istisnasız bütün insanlarda iyi duygular, düşünceler uyanır. Mesela, doğru olmamasına rağmen kız çocuklarımıza melek ismini koyarız, iyi huylu bir insana melek gibi deriz.

Etrafımızda melekler vardır. Âdeta bizi sarmalamışlardır. Mesela, bizi bugünümüze gelinceye kadar pek çok kazadan, badireden koruyan “Hafaza” melekleri gibi; yaptığımız ibadetleri, iyilikleri, amelleri en ince ayrıntısına kadar yazan, bunları kaydeden, zayi etmeyen “Kiramen Kâtibin” melekleri gibi. Bunlarla yaşar kalkarız. Bunu bilmemize rağmen onlardan pek rahatsız olmayız.

Ama “Melekü’l-mevt” yani Azrail söz konusu olunca durum değişmektedir. Diğer meleklere duyduğumuz ünsiyeti, güzel hisleri O’na karşı duyamıyoruz. Etrafımızda dolaştığı, olduğu, bulunduğu fikrini düşünmek bile istemiyoruz. Bu durum bize tedehhüş veriyor, içimizi ürpertiyor.

* * *

Halam, uzunca bir süredir çektiği kanser illetinin son dönemine gelmişti. Tıbben artık yapılabilecek bir şey kalmamıştı. Doktorlar sadece acı çekmesini azaltmak için ağrı kesici veriyorlardı. Başında çocukları ve ben dâhil olmak üzere bazı yakınları bekleşiyorduk. Bir ara iyileşir gibi oldu fakat bu uzun sürmedi. Çok geçmeden sekerât başladı. Artık son ana gelinmişti.

Az sonra Azrail Aleyhisselem gelecek ve ruhunu kabzedecekti. Azrail, bizim yanımıza gelecekti. Onunla aynı odada olacaktık. Bu duygu, bende büyük bir etki yaptı, içim ürpermeyle doldu, müthiş heyecanlandım.

Azrail’le aynı yerde daha önceleri bir kez de ninem vefat ederken bulunmuştum. O zaman daha küçüktüm. 4-5 yaşlarında idim. Bunun ne demek olduğunu anlayacak durumda olmadığım için bu kadar etkilenmemiştim.

Halam çok geçmeden vefat etti. Son nefesini yanımızda güzel bir şekilde verdi. Azrail gelmiş ve ruhunu kabzetmişti. Halamın aylardır çektiği sıkıntılara son vermişti.

* * *

Bu hadise bende büyük bir değişikliğe sebep oldu. Azrail’e olan bakışımı değiştirdi. Tereddüdümü kaldırdı. Artık Azrail ismini zikrettiğim zaman eskisi gibi korkmuyordum.

Evet, Azrail artık benim için musibetzedeleri, ağır yaralıları, hastaları, yaşlıları, yatalak olanları bu durumlarından kurtaran bir kurtarıcıydı. Ninemi, yaşlılığın verdiği sıkıntılardan halamı ise çektiği acılardan, ağrılardan kurtarıp ebedi gençliğe, sağlığa kavuşturmak için götürmüştü.

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Azrail; sevdiklerimizi, yakınlarımızı, insanları yok etmiyor, kabir kuyusuna atıp çürümeye, yok olmaya, dağılmaya terk etmiyor ki onu sevmeyelim, ondan ürkelim, kötü gözle ona bakalım.

Bizleri önce giden dost ve akrabalarımıza, cennet bahçelerine, rahata, huzura, istirahata, saadete götürüyor, kavuşturuyor. Onun gelmesi bizim ve sevdiklerimiz için rahmet ve saadetin bir başlangıcıdır.

* * *

Gençliğimde bir gün yolda giderken amcamla karşılaşmıştım. Hızlı hızlı geliyordu. “Amca, nasılsın?” diye sordum. “Görmüyor musun?” dedi. “Peşimden geliyor, nasıl iyi olayım?” Baktım arkasında kimse yoktu. “Amca ne geliyor peşinden!” dedim. Amcam yanımdan geçerken: “Azrail!” diye cevap verdi. “Azrail peşimden geliyor evlat, nasıl iyi olayım!” Bu cevap beni bayağı bir sarsmıştı. Amcamın arkasından öylece bakakaldığımı hatırlarım.

Evet, amcamın kendine has tarzıyla söylediği gibi Azrail bizi ömrümüz boyunca takip etmektedir, peşimizden gelmektedir, etrafımızda dolaşmaktadır. Ama biz bir türlü bu durumu kabullenmek istemiyoruz. Düşünmemekle, görmezden gelmekle ondan kurtulduğumuzu zannediyoruz.

* * *

Meleklere inanmak, imanın olmazsa olmaz şartlarındandır. Meleklere inanmayanlar bile hayatlarında bir kere olsun bir melek göreceklerdir. Bu da bizde güzel duygular uyandıran meleklerin en büyüklerinden Azrail Aleyhisselam olacaktır. Ama yazık ki iş işten geçmiş olacaktır. Azrail dünya gözüyle gördükleri son şey olacaktır çünkü.

“O dem ki, perdeler kalkar, perdeler iner,

Azrail’e “hoş geldin” diyebilmektir hüner…”

Ölümü dolayısıyla ölüm meleğini yani Azrail Aleyhisselam’ı bize bu şekilde sevimli ve iyi gösteren güzel dinimize şükürler olsun.