Yaz ayları her zaman sıcaktır. İnsanların sabırsızlığı ve hâlinden râzı olmaması sebebiyle bu sıcaklık daha fazla tesir eder. Sanki kışın soğuğundan şikâyet eden biz değilmişiz; ah bir yaz gelse diyen başkası imiş gibi, her sene bu mevsimde lüzumsuz yere dert yanmaya başlarız. İnsandaki duygular bu dünyânın en iyi hâline de rızâ göstermiyor. Hep âhiret saâdetini istiyor. Cennet râhatını dünyâda arıyor.

Halbuki, kışın soğuk perdesi arkasında hazırlanan sıcak ve şeker gibi tatlı netîcelerin meydana gelebilmesi için, yazın bu sıcağına ihtiyaç vardır. Üstünkörü bir düşünelim: sıcak olmazsa sularda, denizlerde buharlaşma olmaz. Su buharı göğe yükselmez. Bulutlar ve yağmur meydana gelmez. Ekinlerimiz, meyvelerimiz, sebzelerimiz olgunlaşmaz. Bitkiler enerji depolayamaz. Hayvanlar, bitkilerden güneş enerjisini alamaz. Dünyâmızın şu güzellikleri ortaya çıkamaz…

Canlıların büyüyüp gelişmesini için Cenâb-ı Allah tarafından büyük sebeplerden biri olarak yaratılan güneşin yarımküremize bir miktar yakınlaşması neticesinde öyle sıcak ve tatlı, maddî ve mânevî meyveler olgunlaşır ve canlıların imdadına gönderilir ki, akıllar hayrette kalır. Bizim hevesimize kalsaydı, yazlarımız bahar gibi ılık geçer ve bu güzel sonuçlara ulaşamazdık.

İnançlarımızın kaynaklarında belirtildiği gibi, insanın bu dünyâda râhat ve huzûru ancak mânevî yapısındaki duyguların doyurulması ile mümkündür. Yoksa, insanın yeryüzüne gönderilişinden beri yazlar sıcaktır, kışlar soğuktur, baharlar ıslaktır, güzler serindir; hâsılı her mevsim ve zaman için memnun olmadığımız bir çok taraf bulunmaktadır… Bizim asıl görevimiz ise, zaman ve mekânların kànunlara uygun hareketlerinden çok, kendi hareketlerimizle ilgilenmemizdir. Geçici bir yerde, belirli bir vakitte, misâfirlik gibi bir hâlde olduğumuzu idrâk ederek, sorumlu olduğumuz görevleri hakkıyla îfâya çalışmaktır.

Sıcak yazların uzun günlerini fırsat bilerek değerlendirmek, çiftçinin bu mevsimde aldığı ürünle bütün yıl geçimini sağlaması gibi, mânevî gıdâlarımızı bu gaflet ve tembellik zamanlarında toplayarak boş durmamak akıllı işidir. Dünyalık mesâîmizin artakalan zamanlarında, bu sıcak mevsimin pek çok kişiyi bir gölgeye sığınmaya mecbûr edişi gibi, kendimizi îmân ve Kur’an hizmetinin bahçelerine atmaya gayret etmek gerektir. İstikbâl kışı bastırmadan önce azık hazırlığının zamânıdır bu mevsim… Gayret terine batarak, gelecek günlerin râhat ve huzûr döşeğini hazırlamak vaktidir bu sıcak yaz…

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Cenâb-ı Hakk’ın kulları için çeşit çeşit nimetleri yığdığı, yokluk zamanları için depolanması hususunda yaratıklara ilhamda bulunduğu, canlıların canla-başla çalıştıkları bu güzel günleri maddî-mânevî yönden boş geçirmekle zarardan başka hiçbir şey elde edilmez. Aksine, insanoğlundan başka bütün varlıkların şâhitlikleri ile sâbittir ki, yazın çalışmakla kışın râhatlığına hak kazanılır.

İnsanlara maddî açıdan en büyük nîmetleri sunmuş gibi görünen şu asrımız, mânevî cihetlerini hiç kàle almadığı içindir ki, günümüzün insanları yazlardan daha fazla şikâyet ediyorlar. Ne sıcağın kıymetini biliyorlar; ne uzun, feyizli günlerin… Halbuki, bir asır önceki insanlardan her bakımdan çok ileride bulunuyoruz. Bugün en fakîrimizin elinde bulunan imkânlar, o dönemlerde belki bir imparatorun elinde yoktu… Buna rağmen devamlı sızlanma, hâlinden memnun olmama, isteklerine bir nihâyet bulamama bizim ve çağdaşlarımızın en büyük sıkıntısı… Nîmet ve iyiliklerde kendimizden aşağıya; musîbet ve sıkıntılarda kendimizden fazla olana bakmayı unuttukça, daha çok şeylerden dert yanacağız…