Nurdanhaber – Köşe Yazısı – Özel

İnsanlar aldatılmaya meyyaldir. Ne hikmetse, aklımız pek çok dersler aldığı halde, nefsimiz şeytana kolaylıkla kanmaktadır. Yaratılışta içimizde bu zaafla birlikte doğmuş olmalıyız… Hz. Âdem, Cenâb-ı Hakk’tan emir aldığı halde, hislerine kapılarak şeytanın telkinine kanmamış mıydı? Bizler de, Âdemoğulları olarak, her fırsatta bu tuzaklara düşer dururuz. Bir nöbetçinin, düşmanı gözlediği siperinde gösterdiği uyanıklığı hayatımız boyunca sürdürmek zorundayız. Düşmanlarımız içeriden ve dışarıdan her an zayıf bir noktamızı bulup, bizi alaşağı edebilirler.

Nasıl ki, bir birlikte askerlerin görevleri ayrı ayrı oluyor; cephede, avcı hattında olan ile geri hizmetlerde bulunanlar düşmana karşı teyakkuzda farklılık gösteriyorsa, hizmet erbabı için de buna benzer bir vaziyet söz konusudur. Ön planda bulunanların daha dikkatli olmaları gerekir. Hz. Üstad, hizmet esnasında karşımıza çıkabilecek mânevî tehlikeler konusunda bizi çok kereler ve ciddî şekilde îkâz etmektedir.

Bir uçurumun kenarından geçerken ne kadar ihtiyatlı, ne kadar îtinalı hareket ederiz… Şöhret, tenbellik, rahatlık, zenginlik, makam, korku, tama’, nefret, sevgi, kin, benlik, hırs gibi binlerce tuzakların, bataklıkların, gayyâların yanından ve içinden geçerken neden aynı hassâsiyeti göstermeyiz!?.

Kendi şahsıma, bu tehlikelere kaç kere batıp çıktığımı ürpererek hatırlıyorum. Gerçekleri bile bile, nasıl da kendimi aldatıp durmuşum! Herkes, aynaya bakıp bu hususta nasıl davrandığını kendisine îtiraf etmeli… Hatâyı bilmenin mânevî bir istiğfar olduğunu hatırlayalım. Özellikle, bir topluluğa mensûbiyeti bulunan şahısların kusurlarının yalnız kendileri ile sınırlı kalmadığını aklımızdan çıkarmayalım. Âdetâ, umûma âit olduğundan, şeâir derecesine çıkan bazı davranışların şahsî farzlardan üstünlük kazandığını hiç unutmayalım. Bu sorumluluğun şuûruyla her hareketimizi ölçüp biçelim.

Hareketlerin yer ve zamana göre birer değer kazandığını biliriz. Mukaddes mefhumların müdâfaası uğrunda kaybedilen 50-60 yıllık bir ömrün şehitlik rütbesini kazandırdığı; zor şartlarda bir saatlik nöbetin büyük fazîlete sebep olduğu hatırlanırsa, konu daha iyi anlaşılmış olur. İnsanların her şeyden ümitlerini kestikleri bir zamanda; aşkla, şevkle, ümitle, emniyetle istikbâle bakabilenlerin bulunması çok önemli bir vazîfedir. Akılların düşünmek istemediği, hayallerin söndüğü, gündüzlerin karardığı, çaresizliklerin dört bir yanı sardığı günümüzde; birilerinin, fütursuzca ve mûtemidâne geleceğe tebessümle bakmalarının topluma kazandırdığı cesâret ve metânetin ne büyük bir hayır, ne muazzam bir hizmet olduğu kolay kolay anlatılamaz…

SİNGAPUR’DA İSLAMİYET VE RİSALE-İ NUR HİZMETLERİ…

Âhir zamanın dehşetlerinden, geçmiş asırların büyükleri Allah’a (c.c) sığınmışlardır. Biz onlardan ne daha yürekli, ne daha îmanlıyız! Farkı, zaman ve mekân meydana getiriyor. Bağlandığımız Zât’ın makâmının büyüklüğü bundan ileri geliyor. Helâket ve felâket asrının meb’usu olmasa idi, âsârın yetkililerinin toplantısında o değişmez hakîkatleri ifâde edebilir miydi? Böyle bir makamın hademeleri olmak az şeref değildir! Bu sebeple de, hizmetimizi idrak edenler geçici makam, mevki, şan, şeref, maaş gibi maddî – mânevî hiçbir değere ehemmiyet vermemektedirler. İzzet, Allâh’a (c.c.) ve resûlüne âittir. İnsanların izzet kazanmaları da, Yaratana kul ve Elçisine ümmet olabildikleri ölçüdedir.

Muazzez Üstâdın söylediği gibi, Kur’an ve îmân dâvâsında dünyasını da, âhiretini de fedâ edebilecek mertebeye ulaşanlar için, daha yüksek bir rütbe yoktur. Eğer, Allah (c.c) bir kişiden râzı ise, bu yeter. Diğer yaratıkların rızâları da yine bu yolla elde edilebilir. “O râzı olduktan ve hikmeti iktizâ ettikten sonra, kulları da râzı edebilir.”

Aman, adımlarımızı dikkatle ve temkinle atalım!