IRKÇILIĞIN BİR İDEOLOJİYE DÖNÜŞMESİ

19. yy ın ortalarında Charles Darwin’in kaleme aldığı the Origin of Species (Türlerin Kökeni) adlı çalışmasında yaradılışı inkar ederek, doğa gözlemleri sonucunda biyolojik evrim sonucuna ulaşmış bunu da doğal ayıklanma (güçlü türlerin ayakta kalması) yoluyla açıklamıştır. Ancak bu açıklamayı ne kendisi nede onun çalışmasını bilimsel kabul edenler ispatlayabilmiştir. Risale-i Nur okuyanlar bu meseleyi çok net bilirler. İspat edemedikleri gibi Üstad hazretleri başta Yirmiüçüncü Lem’a olmak üzere külliyatın genelinde bu ve benzeri fikirleri açık, seçik delillerle çürütmüştür. Tabi başka bir çok İslam alimlerininde bu yönde çalışmaları var.

Darwin teorisinden önce Thomas Robert Malthus tarafından ortaya konulan “Nüfus Teorisi” yani nüfüs artışının neticesinde sınırlı kaynakların insanlara yetmeyeceğinden, dolayısıyla nüfusun artmaması için insanlar arasında ayıklanma gerektiği fikri ve Herbert Spencer’ın içtimai hayattada “en güçlü olanın ayakta kalması” gerektiği düşüncesiden mütşekkil olan bu üç sapık fikir birleşince sosyal Darwinizim ortaya çıktı.

Sosyal Darwinizm, Darwin’in evrim teorisinin genişletilerek sosyal alana uygulanmasıdır. Bu kavramın savunucuları bunu şöyle izah ederler. Bireysel organizmalar arasındaki rekabette çevreye en uygun olanın varlığını devam ettirmesi gibi bireyler, toplumlar ve uluslararası rekabette de varoluş mücadelesini kazananın hayatta kaldığı sosyal bir evrim sürecini ifade eder. Bu fikiride olanlara göre fakirler ve geri kalmış toplumlar, beceriksiz, kafası fazla çalışmayan, insanlardır, kendilerini yönetemezler onların mutlaka daha gelişmiş olan zenginlerin yönetmesi ve yararsız olanların ayıklanması lazım. Sosyal Darwinizm, yaşamak için mücadele düşüncesinin toplumsal hayata yansıtılmasıdır. Bu teori, ekonomik alanda laissez-faire (bırakınız yapsınlar) anlayışı; toplumsal ve siyasi alanda ise ırkçı ve emperyalist düşüncelere dayanak oluşturmak için kullanılmıştır.

Bediüzzaman Hazretleri bunu şöyle ifade eder.

“Amma hikmet-i felsefe ise, hayat-ı içtimaiyede nokta-i istinadı “kuvvet” kabul eder.
Hedefi, “menfaat” bilir. Düstur-u hayatı, “cidal” tanır. Cemaatlerin rabıtasını, “unsuriyet, menfî milliyeti” tutar.Semeratı ise, “hevesat-ı nefsaniyeyi tatmin ve hâcat-ı beşeriyeyi tezyid’dir.
Halbuki kuvvetin şe’ni, tecavüzdür. Menfaatın şe’ni, her arzuya kâfi gelmediğinden üstünde boğuşmaktır. Düstur-u cidalin şe’ni, çarpışmaktır. Unsuriyetin )şe’ni, başkasını yutmakla beslenmek olduğundan, tecavüzdür…
İşte bu hikmettendir ki, beşerin saadeti selb olmuştur.”

Darwin’nizim hem koministler hemde Nasyonel Sosyalistler (faşitler) için ilham kaynağıdır. Kominizm’e ilhamlığı yaradılışı inkardır. Bundan dolayı biyolojik evrime inanlar mutlak Ateisttirler. Faşizme ilhamı ise hayat cidaldir düsturunu benimsediği için. Faşistler ise, Sosyal Ateisttirler, çünkü zati ilahiyi kabul etmekle beraber sosyal ve içtimai yaşamda Allaha ait olan Rububiyet sıfatını inkar ederler. Ayrıca dini kullanmaya ihtiyaçları olduğundan toptan reddetmezler bunun yerine kendilerine milli din teşekkül ederler. Yeryüzündeki ırkçılar her halükarda Sosyal Ateisttirler.

Sosyal Ateisliğin iyi anlaşılması için Hitler’in Kavgam, Yusuf Akçura’nın Üç Tarzı Siyaset, Mustaf Kemalin Nutuk adlı kitaplarını tavsiye ederim.

Sosyal Darwinizmi ve onun neticesi olan ırkçılık illeti on dokuzuncu yüzyıldan beri bütün dünyayla beraber İslam alemini yangın yerine çevirdi ve koca İmparatorluğun dağılmasına sebep oldu.

Gelecek makalemizde bu illetin İslam coğrafyasını nasıl ve kimlerin eliyle sokulduğunu işleyeceğiz. İnşallah. Selametle kalın.