İSLAM DÜNYASINDA IRKÇILIĞIN KÖKENİ

İslam dünyasında on dokuzuncu yüzyıla kadar kayda değer iki milliyetçilik var. Birisi Emeviler’in son dönemidir, ondan dolayı da Emevi devletinin ömrü kısa olmuştur. Esasen bu da Arap milliyetçiliğinden ziyade kabile milliyetçiliği idi. Zaten Araplarda veya Asya coğrafyasının ekser unsurlarında aşiret milliyetçiliğinden başka bir milliyetçilikten söz edilemezdi.

Amma bir ulus var ki büyük çoğunlukla İslamiyet’i içlerine sindiremediler ve Müslüman olmamak için çok büyük bir direnç gösterdiler, bundan dolayı da birçok savaş oldu. Bunlar bugün Fars diye tabir ettiğimiz Pers’lerdir. Bunun en önemli sebebi büyük ve uzun dönem hüküm sürmüş bir imparatorluğa sahip olmalarıydı. Müslüman olduklarını beyan ettikleri zaman da Pers kültüründen birçok unsuru beraberlerinde taşıdılar. Tabiri caizse İslam adı altında kendilerine yeni bir din kurdular. Eski geleneklerine yeni bir kılıf uydurdular. Örneğin Newroz bayramlarını İmam Ali (RA) ın doğum günü diye kutladılar.

Buna bir de Hz. Hasan ve Hüseyin (RA),ın Pers’li iki kızla evlenmeleri eklenince, üstelik Hz. Hüseyin (RA) ın ve ehl-i beytin başına gelen acı hadiseler onlara altın bir fırsat sundu.

Evlilik meselesinden önce kısaca İran’ın fethini anlayalım. İslamiyet geldiği zaman Arabistan hariç Fırat ve Dicle’den başlayıp oradan Bahreyn’e uzanan ve Orta Asya’da Merv şehrine kadar devam eden çok geniş bir coğrafyada Perslerin ikinci devleti olan Sasani hanedanlığı hüküm sürmekteydi. Peygamber efendimiz (ASM) bütün imparator ve Krallara mektup gönderdiği gibi Sasani Kisra’sı Husrev Pervîz’e de mektup göndermiş. Bütün İmparator ve Krallar mektuplara ve elçilere karşı hürmetkâr davranmışlar ama Kisra mektubu yırtmış ve elçiyi şehid etmişti. Bu davranışında en önemli etken kendisini üstün görmesiydi. Neticede ne o nede onu takip eden hiçbir Kisra İslam’a yanaşmadı ve savaş kaçınılmaz oldu. Hz. Ebubekir (RA) devrinde başlayan fetihler, Hz. Ömer (RA),ın Sâd bin ebi Vakkas (RA) komutasında Pers’ler üzerine sevk ettiği ordunun Kadisiyye savaşından sonra Sasanilerin Başkenti Ktesifon (Medayini Kisra) ‘yı ele geçirmeleriyle hız kazandı. Bundan sonra dönemin Sasani kisrası Yezdigerd birkez daha Nihavend’te İslam ordularıyla savaşa tutuştu ama yine yenildi ve Horasana doğru çekildi nihayetinde Hz. Osman (RA) devrinde Hz. Hasan ve Hüseyin’in de içine olduğu Abdullah bin Amir komutasındaki ordu Kisrayı ölü ele geçirdi ve Mecusi direnişi bitti.

Evliliğe dönersek Rivayette var ki “Abdullah b. Amir, Horasan’ı fethettiği zaman İran’ın kisrası olan Yezdigerdin kızlarından ikisini buldu ve onları Hz. Osman (RA)’ın yanına gönderdi. Osman (RA) onlardan birisini İmam Hasan’a diğerini İmam Hüseyin’e hediye etti”.

Hz. Osman (RA)’ın bu davranışının sebebi denklikti. Bu evlilik ehl-i sünnet kaynaklarınca da doğrulanıyor ama Fars (Şii) kaynakları bu evliliği akla ziyan bir şekilde efsaneleştiriyorlar ve evliliği tarif ederken şu ifadeyi Kullanırlar: “Allah Arapların en şerefli ailesi ile Acemin en şerefli kavminin en şerefli ailesini akraba kıldı.” Bu evlilikten olan Ali bin Hüseyin (RH), dördüncü İmamdır. Yani bizim anlayacağımız Fars’ların ehl-i beyt sevgisi diye takdim ettikleri şeyin temelinde iki unsur var: biri Hz. Ömer şahsında Arap düşmanlığı, ikincisi yeğenlerine olan tarafgirlikleridir.

Kısacası tıpkı Roma’lıların yaptığı gibi Putperestlikle, İslam dinini harmanlayıp kendi ırklarını kutsayan yeni bir din ortaya çıkardılar, adına da “Şiâ” ‘lık dediler. Bugün bile İran Devlet ve Konsolosluk binaları Pers figürleri ile süslenmiştir. Asimile edemedikleri hiçbir kavmi sevmediler ve dostça davranmadılar. İttihad-ı İslam önünde her zaman en büyük engel oldular.

Gelecek makalemiz İnşallah Osmanlı coğrafyasına ırkçılık hareketlerinin girişini ele alacağız. Selametle kalın.